Minirokjes en enemies-to-lovers: vertoning van deze campy cultklassieker en lesbische spionagefilm, gevolgd door een Q&A met mediawetenschapper Dr. Dan Hassler-Forest (UU).
Hoeveel lesbische films kunnen we nu echt leuk noemen? Bijzonder weinig. Maar D.E.B.S (2004) valt zeker in die categorie. Amy, Max, Dominique en Janet werken bij een ondergrondse overheidsinstantie en krijgen de opdracht crimineel meesterbrein Lucy Diamond op te sporen en te arresteren. Maar wanneer de brave Amy voor Lucy valt, volgt complete chaos en wordt de loyaliteit van de D.E.B.S. beproefd. Een campy komische parodie op heteronormatieve spionage filmclichés, compleet met korte rokjes en iedereens favoriet: enemies-to-lovers.
D.E.B.S. is geschreven, geregisseerd en gemonteerd door filmmaker Angela Robinson — die ook enkele van de beste afleveringen van The L Word regisseerde — met een zeer klein budget. Bij uitkomst door critici volledig afgekraakt, groeide de film in de twintig jaar hierna uit tot absolute cultklassieker. De campy special effects, bijtende dialogen en vurige chemie tussen de twee hoofdpersonen viel vooral bij queer kijkers in de smaak. Met mediawetenschapper dr. Dan Hassler-Forest (UU) bespreken we het belang van camp en de female gaze in deze iconische klassieker. Houdt de film ook nu nog stand? En waarom zijn leuke queerfilms tegenwoordig zo schaars?
In samenwerking met de Universiteit Utrecht.
