In samenwerking met culturele partners vertoont Hoogt on Tour op verschillende locaties in Utrecht onderscheidende films: inhoudelijke en artistieke films die je blik verruimen. Vanaf de start is dit filmhuis een partner van het Queer Film Festival Utrecht. We spreken met Miranda van Gelder, de filmprogrammeur van Hoogt on Tour, over de liefde voor films.
Kun je iets vertellen over je afwegingen bij het selecteren van films?
‘Een film of documentaire moet voor mij altijd artistieke kwaliteit en maatschappelijke urgentie hebben. En een film op zich, maar ook het hele programma moet het juiste evenwicht hebben. Waar dat in zit is, om met de woorden van onze oprichter Huub Bals te spreken, vaak een onderbuik gevoel. Waarom emotioneert of verwondert een film? Daar ben ik naar op zoek. En dat houdt in dat ik iets meer films dan de gemiddelde Nederlander kijk. Bals zei ooit: vanaf een film of 3000 kunnen we praten. Daar zit ik gelukkig allang overheen.’
Filmliefde. Wat is jouw drive om te werken bij het Hoogt on Tour?
‘Film is leven. Het is mijn hobby, mijn passie en natuurlijk ook mijn werk. Bij Hoogt on Tour heb ik de vrijheid om op de voor mij juiste wijze aandacht te geven aan die films die anders overschaduwd worden. Aan kleine, maar bloedmooie pareltjes, aan belangrijke films uit landen die onvoldoende gerepresenteerd worden in de bioscopen en aan films die je, misschien onverwacht, toch diep weten te raken.’
Wat is een van jouw favoriete films?
‘Sowieso heel fijn dat jullie vragen wat “een van” mijn favoriete films is, want dit verandert soms per dag. Er is zoveel moois gemaakt, er valt zoveel te zien. De eerste film waar ik nu aan moet denken is Symbol (Shinboru) van Hitoshi Matsumoto uit 2009. Ik zag deze film voor het eerst op het International Film Festival Rotterdam en werd echt weggeblazen. Het was zo onverwacht briljant. Een man wordt wakker in een witte ruimte vol met honderden kleine piemeltjes op de muren. Als hij op een piemeltje druk gebeurt er “iets”. Er komt sushi uit een luikje, een skateboard rijdt door de ruimte, het gaat opeens heel hard regenen. En hij moet de juiste combinatie van piemeltjes vinden om de ruimte te verlaten. Een minimaal concept, met minimale middelen, maar wat een mooie, en vooral vreemde film. Nog steeds als ik mij down voel zet ik deze aan. Ik word er áltijd blij van.’
Het Hoogt is al vanaf de start partner van QFFU. Waarom zijn jullie zo enthousiast over de samenwerking?
‘Omdat het een oprecht verhaal is. We geven graag aandacht aan films die queerness meenemen in hun narratief. En dat maakt het gelukkig ook een steeds bredere selectie. Waar queer film ooit een “genre” was, zie je queerness nu terug in alle soorten en maten films. En hoe meer mainstream queerness in film wordt, hoe meer we ook weer kunnen zoeken naar dat wat nog geen podium heeft. En vooral dit laatste past heel goed in de (activistische) geschiedenis van het Hoogt en het programma dat wij neer willen zetten.’
Kun je een voorbeeld noemen uit de QFFU programmering uit het verleden waar je met een trots gevoel op terug kijkt?
‘Ik was heel blij met de Queer Horror Shorts avond vorig jaar. Omdat het een mooi voorbeeld is van representatie van queerness binnen een specifiek genre. In shorts durven filmmakers vaak ook iets rigoureuzere keuzes te maken, dat is leuk om te zien. En ik heb toch wel een beetje een zwak voor horror kijken met een zaal vol mensen. Dat zorgt altijd voor een bijzondere sfeer. Ik ben heel blij dat deze avond dit jaar weer terugkomt met uiteraard nieuwe shorts.’
Is er iets wat je in de toekomst nog graag zou willen programmeren in het Hoogt?
‘Ik zou heel graag een programma maken met jonge videokunstenaars. De definitie van wat film is onderzoeken. Experimenteren. En dan het liefst dit ook delen in de publieke ruimte. Daar waar mensen het niet verwachten. Ik hou van film die (kortstondig) mensen kan ontwrichten. Even weg van het dagelijks leven. Dat is toch het mooiste wat er is?’
Tekst: Joost de Vries
Beeld: Hoogt