The Watermelon Woman – Outdoor screening

The Watermelon Woman is geschreven, geregisseerd en gemonteerd door Cheryl Dunye, die de film maakte met een budget van slechts 300.000 dollar. Het is de eerste speelfilm ooit gemaakt door een zwarte lesbische filmmaker en wordt erkend als een belangrijk werk in de New Queer Cinema. De film is zowel geïnspireerd door, als een ode aan actrices als Louise Beavers, Hattie McDaniel en Butterfly McQueen — zwarte vrouwen die enkel werden getypecast. In die zin fungeert het personage van Fae Richards als een samenkomst van deze uit de filmgeschiedenis verwijderde actrices. In een interview over de film benadrukte Dunye het feit dat zwarte actrices ook in de jaren ‘90 nog steeds werden getypecast in rollen die ze “moderne mammies” noemde en pleitte voor meer zwarte protagonisten. 

Dunye deed haar onderzoek in de Lesbian Herstory Archives en de Library of Congress, maar had geen geld om deze materialen in haar film te gebruiken. Daarom maakte Dunye de archieffoto’s na en zette ze zelfs beelden in scène die leken op film uit de jaren ‘30 om te gebruiken als archiefmateriaal in de film.

Rosa Oomen, QFFU

Dit programma maakt deel uit van het retrospectief “Going Underground – An Introduction to New Queer Cinema.” Filmcriticus en wetenschapper B. Ruby Rich was de eerste die de term New Queer Cinema (NQC) gebruikte om een golf van onafhankelijke queer films te beschrijven, gemaakt door queer regisseurs in de vroege jaren ‘80 tot het midden van de jaren ‘90. Deze filmmakers behandelden onderwerpen zoals ras, klasse en genderidentiteit binnen de LGBTQ+-gemeenschap. Met dit programma willen we je een klein voorproefje geven van deze baanbrekende cinematografische beweging. Duik in een verzameling van underground, experimentele en rebelse queer cinema parels die zelden op het grote scherm te zien zijn.