Queer Visions, Palestinian Voices + Panel Talk (UITVERKOCHT!)

QFFU x Palestinian Film Festival Amsterdam

Dit programma toont een krachtige verzameling queer Palestijnse korte films die zowel fysieke als maatschappelijke grenzen uitdagen. Met intieme reizen en portretten verkennen deze films de raakvlakken van identiteit, verzet en zelfexpressie.

Temidden van de pinkwashing tactieken van het koloniale bezettingsregime, die het bestaan van queer Palestijnen ontkennen, bieden deze werken een kijk in de queer werkelijkheid van bezet Palestina. Van institutionele grenzen en verboden liefde in Mondial 2010 en de uitdagingen voor drag in conservatieve plekken in Sultana’s Reign, tot ‘mode voor Israelische controleposten’ in Chic Point en “male thug culture” in Blessed Blessed Oblivion, confronteren deze films de beperkingen die zijn opgelegd aan queer levens in de bezette Palestijnse context. Samen bieden ze een uniek filmisch landschap over het samengaan en verzet van queerness en de Palestijnse identiteit.

Alle opbrengsten van dit programma gaan naar alQaws ter ondersteuning van queer rights in Palestina.

Het PFFA heeft als doel om Palestijnse stemmen samen te laten horen, en de missie een levendig platform te creëren waar de cinematografische verhalen en artistiekheid van zowel opkomende als ervaren Palestijnse regisseurs worden versterkt.

Het PFFA van 2024, dat bijna negen jaar bestaat, wordt van 10-13 oktober gehouden in vijf Amsterdamse bioscopen. Voorbereidend voor de komende editie is hun inzet om het enige Palestijnse filmfestival in de Benelux te behouden sterker dan ooit. Naast een diversiteit aan films, waaronder experimentele shorts, drama, documentaires en animaties, vestigt het 2024 PFFA de aandacht op Dissident Voices, met speciale aandacht voor Queer Palestinian Cinema. In het verlengde van de Nakba-herdenking van vorig jaar staan de lezingen van kunstenaars dit jaar in het teken van Gaza, terwijl er een reeks unieke randevenementen wordt georganiseerd om de huidige context waarin we ons bevinden te weerspiegelen.

Mondial 2010 — Roy Dib (Lebanon, Palestina, 19 mins)

“Mondial 2010” (2014) is een discussie over institutionele grenzen in het hedendaagse Midden-Oosten. Het gebruikt video als middel om de grenzen te overschrijden die aan mensen worden opgelegd. Het is een reisfilm in een omgeving die reizen niet toestaat, met in de hoofdrol twee mannelijke geliefden, in een omgeving waar homoseksualiteit een strafbaar feit is. “Mondial 2010” is opgenomen met een handheldcamera, geïnspireerd door de esthetiek van een reisvideo. Het normaliseert het abnormale en creëert zo zijn eigen universum van mogelijkheden. Het is een verschuiving van de mainstream passieve kijk op het Palestijns/Israëlische conflict dat slachtoffer/onderdrukker op de voorgrond plaatst.

Sultana’s Reign — Hadi Moussally (Frankrijk, 9 mins)

Sultana of New York is een Palestijnse drag queen, performer en kunstenaar. “Sultana’s Reign” (2023) opent met een gesprek met Sultana terwijl ze wordt geschilderd door de Jordaanse kunstenaar RIDIKKULUZ. Reflecterend op haar reis van Jordanië, Egypte, Libanon naar New York, vertelt Sultana over de uitdagingen van het uitvoeren van drag in conservatieve samenlevingen, haar heimwee naar de gloriedagen en de glamour van Egyptische cinema-iconen, en haar strijd om haar bestaan en haar zelfexpressie als performer en artiest te bewijzen. Ze deelt haar liefde voor feesten en haar eeuwige toewijding om trouw te blijven aan zichzelf.

Chic Point — Sharif Waked (Israel, Palestina, 7 mins)

Sharif Waked’s “Chic Point” (2003) onthult “mode voor Israëlische checkpoints” en ondervraagt daarmee de ruwe behandeling van Palestijnse mannen bij deze checkpoints. Op de achtergrond van een zware ritmische beat, presenteren mannen het ene ontwerp na het andere in een verkenning van vorm en inhoud. Ritsen, geweven netten, capuchons en knopen dienen het gemeenschappelijke thema van bloot vlees. Lichaamsdelen – onderrug, borst, buik – gluren door gaten, kieren en spleten die geweven zijn in kant-en-klare zijden en katoenen t-shirts, gewaden en overhemden. Plotseling veranderen de beelden en wordt de kijker geconfronteerd met documentaire foto’s van mannen die de Israëlische controleposten op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza passeren, waar ze door de Israëlische politie gedwongen worden zich gedeeltelijk uit te kleden om gecontroleerd te worden.

Blessed Blessed Oblivion — Jumana Manna (Palestina, 21 mins)

“Blessed Blessed Oblivion” (2010) weeft een portret samen van de mannelijke misdadigerscultuur in Oost-Jeruzalem, die zich manifesteert in sportscholen, body shops en kapsalons. De video is geïnspireerd door Kenneth Angers Scorpio Rising (1963) en gebruikt visuele collage en de muzikale soundtrack als ironisch commentaar. Angers onderwerpen – in leer geklede motorrijders – dienen als tegenwicht voor de cultuur die Manna probeert te portretteren, die van de stereotype mannelijke “thug”-cultuur in Palestina. Close-up fragmenten vormen een erotische en parodische montage van lichamen, auto’s en plaatsen, onderbroken door flarden dialoog en een monoloog over de kunst van het autowassen. Tegelijkertijd psychologiseert Manna de personages en wordt ze door hen verleid. Ze bevindt zich in een dubbele spagaat die vergelijkbaar is met het tegenstrijdige verlangen dat haar hoofdpersoon bezielt wanneer hij van tirades overgaat tot heroïsche poëzie en onbeschaamde zelflof.